Friday 2 December 2011

Απόσταση.

Σου είπαν θα φύγει.

Τρέξε πίσω του, μην τον αφήσεις. Ρούπι να μην κάνει. Για σένα..

Στά 'δωσε όλα κι εσύ τον ξέχασες, τον άφησες, πιο πίσω τον παράτησες, όχι μακριά, στην προηγούμενη γωνία.. Κι αναρωτιέσαι που είναι η στιγμή, που είναι η ζωή.

Ρώτα τη αν έπαψε, ειρήνη να αφήνει, αγάπη να θυμίζει. Αν απόκαμε, τόλμησε να ξαποστάσει, να ζητήσει δεδομένα, συνιστώσες.

Ακόμα κι αν έρθω υποσχέσου να τον αγαπήσεις, να μ' αφήσεις, τη ζωή σου να γεμίσεις. Να μ' αποκηρύξεις; Στιγμή.. Το νου σου! Είπε θά 'ρθει, ετοιμάσου˙ πέρασε η ώρα.

Κοιτάς να γεμίσεις τις στιγμές σου, τις άδειες, τις λαχανιασμένες, τις άνοστες. Κοιτάς να με διώξεις, ε; Σου είπα το νου σου!

Να φύγω.. Πήγε αργά. Μπορεί και να μείνω, Δεν ξέρω. Να σ' αφήσω;

No comments:

Post a Comment