Πες μου που

Πες μου που
Πες μου γιατί
Πες μου πότε

Γιατί άραγε; Πως;

Αγωνία, κραυγή, από μέσα μου βαθιά...!

Ψέμα, λάθος, απογοήτευση, καμιά επιθυμία να ζήσω και να προχωρήσω. Σκοτάδι, βάρος, φυλακή.

Μουντός καιρός και συννεφιά, βροχή, κρατώ ομπρέλα και βάρη πολλά. Μέχρι πότε; Πόσο θ' αντέξω;

Άνιση μάχη, άδικη, αέναη, αδιάκοπη.

Πες μου που
Πες μου γιατί
Πες μου πότε

Που θα μ' οδηγήσεις
Γιατί;
Πότε θά 'ρθει τέλος; διακοπή.


Κλάμα, απογοήτευση.

Μα πρέπει να πάρω την εξουσία που μου έχει δωθεί κι απλά να φωνάξω πως το παιγνίδι είναι του Πατέρα και του βυσσινί κόκκινου που τρέχει ακόμα, για πάντα... για μένα.

Δε θα με γονατίσει κανείς και τίποτα.

Στα σύννεφα, φτερά, καρδιά ανοιχτή, θαυμαστά...!