Sunday 5 February 2012

story


Χτυπώντας τους τοίχους. Αναλώνεται σε λόγια. Ανυπομονεί για το μετά, το επόμενο βήμα, το αύριο. Σκέψεις, μυαλό. Πολτός. Ανακάτεμα. Εγώ κι ο κόσμος όλος.  Η ζωή μου, το παρελθόν μου, το μέλλον μου. Κομμένο το νήμα της ζωής μου ξαφνικά. Γιατί σκέφτομαι, γιατί κάνω πράγματα;
Γιατί μαλώνω, γιατί συζητάω, γιατί ζω;
Ποιός είμαι;
Πώς βρέθηκα εδώ;
Προς τα που βαδίζω;
Από πού έρχομαι;
Πού έλεγα να πάω;

Τι θες απ’ τη ζωή μου. Άσε με ήσυχο. Πήγαινέ με πίσω. Εκεί που με βρήκες. Δεν ανήκω εδώ. Δεν είναι  εδώ ο τόπος μου, ούτε και ο προορισμός μου.

Διαλείψεις, κενά, ζωή, αστείο.

Φίλοι, εκμυστηρεύσεις, ωριμότητα, γεγονότα.

Λέξεις μπερδεμένες, κουβάρι μπροστά μου.

Στοπ.
Δεν αντέχω άλλο.

Ένα τέλος σ’ όλα να βάλω και να βρεθώ εκεί, στο ατελείωτο, το όμορφο, το απίστευτο, το μοναδικό, το παντοτινό, το διαφορετικό, το μόνιμο, το αστείρευτο, το αληθινό.

Την πηγή των ζωντανών νερών.

Ήμουν, είμαι και θα είμαι.
Έκανα, κάνω και θα κάνω.
Έζησα, ζω και θα ζω.
Υπήρχα, υπάρχω και θα υπάρχω.

Περπατώ, περπατώ, περπατώ
Βαδίζω συνέχεια μοναχός.


Διάφοροι συνοδοιπόροι περιστασιακά, μα μόνος.

Μόνος εδώ.

Μόνος μ’ Αυτόν.
Μόνος γι’ αυτό.
Μόνος για το παντοτινό.
Μόνος για το αληθινό.
Αγαπώ. ........ συναισθήματα..... ξεθωριάζουν

No comments:

Post a Comment