Saturday 24 December 2011

Ουρανός

Ένα κομμάτι ουρανού, μια γεύση, είν' αρκετή για να συνεχίσω.

Δαγκώνω, δοκιμάζω, ανακτώ δυνάμεις και συνεχίζω. Βοήθειά μου.

Καταφύγιο, πύργος ισχυρός, ακλόνητος, ό,τι κι αν συμβεί Είσαι. Υπάρχεις κι αυτό δεν το αλλάζει κανείς. Καμία άποψη, θεώρηση, γνώμη, θεωρία, συζήτηση, ανάλυση.

Με συνεπαίρνει, με αλλάζει και αυτό κανείς άλλος δε μπορεί να το κάνει. Αν μπορούσε θα το ξέραμε.

Εσύ είσαι ζωντανός και αληθινός και όποιος πραγματικά θέλει απλώνει το χέρι του και τυφλός σιγά σιγά αρχίζει για πρώτη φορά να ζει˙ στ' αλήθεια. Κι ας μην ξέρει, κι ας μην βλέπει, τυφλός προχωρά και μ' εμπιστοσύνη στον οδηγό του αρχίζει να Τον γνωρίζει και να ανακαλύπτει απάτητα μονοπάτια απολαμβάνοντας ανείπωτες - ως τότε - συζητήσεις με τον "αόρατο" οδηγό του, τον οποίο - δυστυχώς - ακόμα - δε δύναται να δει.


Αλλά η στιγμή κοντοζυγώνει. Λέπια θα πέσουν, μάτια θ' ανοίξουν, βλέμματα θ' ανταλλάξουν.

2 comments:

  1. Ένα από τα τελευταία ποιήματα της χρονιάς.
    Ωραίο, πολύ ωραίο.
    Καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένα!

    ReplyDelete
  2. Σ' ευχαριστώ :) Επίσης!!

    ReplyDelete