Wednesday, 9 March 2011

Παγωνιά, μα έχω ζεστασιά!

Παγωνιά, κρύο τσουχτερό.
Χιονιάς, κρύο, παγωνιά.

Τα μέλη παγώνουν, μουδιάζω.
Αυτό ήταν;

Αέρας, τα πάντα ξερά στο πέρασμά του.

Μα η φωτιά πυρώνει, θεριεύει, ο αέρας βοηθά. Μία σπίθα υπήρχε και γίνεται πυρκαγιά.


Ευγνώμων χαίρομαι το κάψιμο αυτό. Τα πάντα κάρβουνο στο πέρασμά Του. Τρομερό! Τέλειο. Μοναδικό..

Τι κι αν γίνεται χαμός. Κι αν τα πάντα είναι κρύσταλλο, πάγος, ακούνητο βιος.

Σ' αγαπώ Φωτιά Που Καίει Τα Πάντα.

No comments:

Post a Comment